HISTORIA
Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się już w 1383 roku jako Schonowitz. Na temat właścicieli zachowało się niewiele informacji. Kolejne wzmianki znaleźć można z roku 1531 pod nazwą Schonowice, poźniejsze wspomnienia to głównie dokumenty sprzedaży ziem przechodzących kolejno: w 1614 roku Helena Nass z Garbowa sprzedała połowę wsi Janowi Welczykowi z Wielkiego Dębieńska, druga połowa wsi należała wówczas do Henryka von Nass kojarzonego z bycia asesorem sadu księstwa opolsko-raciborskiego. W 1619 roku pojawia się postać Piotra Mozurowskiego właściciela ziemskiego z Schonowic, W latach 1649-1665 właścicielem wsi był hrabia ferdynand Leopold von Oppersdorff, który później sprzedał wieś żonie Adama Lichnowskiego. W XIX wieku Schonowice znalazły się w rękach rodziny von Selchow, któremu miejscowość zawdzięcza Pałac. Posiadłość należałą później do Karla von Wrochem-Gellhorno to właśnie rodzina Wrochem sprowadziła do wsi zakonnice, które założyły Katolicką Stację Sióstr św. Zofii, która zajmowała się osobami chorymi i starszymi. Stacja również prowadziła przedszkole dla miejscowych dzieci.Według ksiąg adresowych z 1930 i 1937 właścicielką terenu była Herta Willich z domu von Selchow. Po drugiej Wojnie Światowej znacjonalizowane dobra zostały przekształcone w Państwowe Gospodarstwo Rolne, a pałac przeznaczono na biura i mieszkania. Po upadku PGR-u majątek przechodził agendy państwowe: Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa i Agencja Nieruchomości Rolnych. Obecnie dawna rezydencja w dalszym ciągu pełni funkcję budynku mieszkalnego. Pałac otacza niewielki, zaniedbany park krajobrazowy.
ZABYTKI
Pałac
Zbudowany przez rodzinę von Selchow w 1870r. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym. Fasada pięcioosiowa, z centralnym ryzalitem, mieszczącym główne wejście. W jednej z elewacji bocznych parterowy sześciokątny ryzalit, zwieńczony balkonem. Elewacje pierwotnie ozdabiało boniowanie pasowe i gzymsy nadokienne, zniszczone w trakcie remontów w drugiej połowie XX wieku.
Kapliczka Domkowa
Przy ul. Słowackiego znajduje kapliczka z XIX wieku. Kapliczka jest murowana z cegły i częściowo otynkowana ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. W środku znajduje się w centrum drewniany, neogotycki ołtarzyk, a po bokach drewniane, figury św. Jana Nepomucena i św. Urbana
Kapliczka świętego Jana Nepomucena
Murowana z cegły kapliczka z końca XIX wieku
Krzyż Przydrożny
krzyż z końca XIX wieku. Jest to krzyż kamienny z postacią Chrystusa na postumencie z niszą, w której znajduje się figura Matki Boskiej Bolesnej
